Take your time

Hallootjes, dit is een erg lang blog want ik loop wat achter. Dus alleen lezen als het werk het toe laat ;)

Ochtend in Hunter Valley. Lekker koffie drinken om vervolgens weer wijn te gaan proeven om 10 uur 's ochtends. Het leven kan zo leuk zijn.
Tijd om door te rijden naar Sydney. Sydney was even een dag stop zodat Sam een vriend kon opzoeken en ik wat vriendinnen. Het plan was om tegen de avond weer verder te rijden. Dit plan ging niet door, autopech. Garage kon ons niet meer helpen want het was al te laat dus moesten we sowieso tot de volgende ochtend wachten. Omdat we niet ver meer konden rijden zijn we in een woonwijk op een parkeerplek aan de straat kant gaan staan om de hoek van de garage midden in Bondi junction. Best grappig en nog steeds gratis. Op de stoep lekker nog wat rode wijn soldaat gemaakt om het verdriet te verdrinken. Maar voor alles is een 'dure' oplossing en zo kon de auto de volgende dag gelukkig op tijd gemaakt worden. (Waterpomp was kapot) . De rit ging door naar een vriend van Sam die een stukje buiten Sydney zat waar hij vijf maanden in de kassen heeft gewerkt. Stefan woonde in bij een familie met vijf kinderen. Zo vriendelijk als de familie was mochten we mee eten en daar ook overnachten.
We aten pizza. In Nederland betekend pizza eten ' ik heb geen zin/tijd om te koken dus laten we pizza bestellen dan zijn we snel klaar. Bij dit gezin leek het alsof we een avond uit eten gingen want we zaten gerust drie uur aan tafel en nog waren ze niet te stoppen. Ga dan maar is netjes zeggen dat je er helemaal klaar mee bent, een fles wijn wil opentrekken, geen zin meer hebt om over plantjes of schapen te praten en bijna in slaap dondert.
Zonder gekkigheid, ontzettend aardige mensen die ons hebben voorzien van een slaapplek, eten en een toilet, echt super.
De volgende dag zijn we verder gaan rijden. Stefan had een motor gekocht om daarmee te gaan touren. We proberen dus dezelfde route te rijden zodat we savonds weer met z'n allen kunnen meeten, gesjelliigg.
Doordat het veel regende moest Stefan helaas afhaken dus die zien we over een aantal dagen waarschijnlijk wel weer.

Na 6 uur rijden een nachtje doorgebracht op een parkeerplaats langs de snelweg met McDonald's en een Coles(lokale Albert Heijn ) en een truckers ruimte. Een truckersruimte betekende een douche, een warme douche welteverstaan! Heel fijn, want elke dag douchen zit er niet in als je op gratis plekken wil verblijven. Ik heb zo lang gedoucht dat het licht in de douche opeens uitging. Sta je dan.. Eerst zoeken hoe de kraan uitgaat, dan zoeken naar het slot op de deur om vervolgens met je arm rond te zwaaien zodat het licht weer aan gaat. En natuurlijk gewoon we verder gaan met douchen.

Next day eindelijk richting Melbourne. Sam z'n broer heeft een aantal jaar geleden stage gelopen in een voorstadje van Melbourne en zei tegen Sam dat die even langs moest gaan bij Hetty en John want daar zouden we geen spijt van krijgen. dit zogenoemde voorstDje bleek in de bergen te liggen. Jullie kennen vast allemaal de droomvlucht in de efteling, wanneer je op het einde naar beneden gaat met al die trollen, daar leek het bos op waar we doorheen reden. Australië blijft me verrassen. De natuur is hier echt zo mooi. Het voordeel is hier ook dat de bladeren heel het jaar aan de bomen blijven zitten en je in de winter niet met een paar ellendige takjes zit opgescheept. Altijd even groen en gekleurd.
Aangekomen in het plaatsje Monbulk. Hetty en John, geboren en getogen in Nederland, zijn zo'n 43 jaar geleden naar Australië verhuisd en niet meer terug gekeerd. Dont blame them. Door de jaren hee hebben ze steeds backpackers in huis genomen die in de buurt werk hadden. Via via bleven er maar mensen langskomen en zo ook wij. Surprise! Hetty had natuurlijk geen flauw idee wie we waren maar we mochten gelijk naar binnen voor de koffie. Australiërs zijn ontzettend vriendelijk maar Nederlanders kunnen er ook wat van. Omdat H en J Sam z'n broer kende, ging het gesprek al snel over wie wie allemaal 'kan', fantastisch. Zulke lieve mensen, no problem and no drama zei John steeds. John blijft ook lekker Engels praten. Schijnbaar verleer je toch je moedertaal na zo veel jaar, dus misschien worden mijn blogs in de toekomst wel in het Engels :p. Hetty besloot ons mee te nemen op tour door de omgeving. Wederom fantastische uitzichtpunten gezien. Voor Sam wel leuk om nog even te kijken waar zijn broer precies gewerkt en gewoond had. Bij terugkomst weer een bakkie pleur en uiteraard mochten we blijven eten. Nasi! Als bedankje hebben Sam en ik lekker getuinierd. Viel zeer goed bij Hetty. En ik heb een wasje mogen draaien, is ook wel weer is lekker. Uiteraard aangeboden om te helpen met koken maar de keuken was Hetty's terrein. Je gelooft het misschien niet maar het was kouuuuddd snachts. Serieus met een trui aan moeten slapen. Koude voeten, ik waande me even in Nederland, gelukkig bleek dit slechts een nachtmerrie. Volgende ochtend 8 uur stond Hetty klaar in de keuken met een stapel pannenkoeken. Dat noem ik nou eens een fijn ontbijt.

Verder gereden naar Melbourne city. Leuke gezellige stad. Het lijkt een beetje op Sydney maar toch is de sfeer heel anders. Sydney nog steeds als fave maar dat komt omdat ik daar inmiddels natuurlijk hartstikke bekend ben ;).
Van Melbourne naar de Great ocean road. Gratis verblijf kan je op hele mooie locaties brengen maar dit keer was het toch gewoon weer een woonwijk ( na drie huizen te zijn afgegaan). Next day, regen, regen, regen. Great ocean road zal vast heel mooi zijn met zon..... Helaas het weer zat niet helemaal mee maar dat deed de pret niet drukken want we hadden altijd nog 4 liter goon. Natuurlijk hebben we ook leuke dorpjes gezien en heeft koffie me weer blij gemaakt. Om niet te vergeten, de 12 apostelen gezien en nog wat natuurschoon.

Wil je trouwens kangaroos in het wild zien dan moet je in de schemering gaan autorijden door een bos. Dan spelen ze namelijk 'try before you die' door allemaal langs de weg te gaan zitten om de weg over te springen als er een auto aankomt. Kijken wie het overleeft.
Toen weer verder rijden en wederom op een leuke locatie terecht gekomen. Een pub ergens aan de weg met verder alleen maar weiland eromheen. De Van mochten we gratis in het gras parkeren en ze lieten de deur snachts voor ons open zodat we naar het toilet konden. Super! Om 20:00 zaten we dan, lichtelijk aangeschoten met een stel lokale gasten van rond de 50 jaar. Die kunnen er wat van... Kneitertje tam dat ze waren drie uur later, kwam niks fatsoenlijks meer uit hun mond behalve kwijl. Maar gewoon lekker met de auto naar huis rijden hoor, no worries mate, living on the edge.

Toen een niet benoemendswaardig ritje richting aidelade en weer een stukje naar boven toe om bij de nullarbor uit te komen. De nullarbor is een erg lange weg van zo'n 1000 km niks. Bijzondere ervaring. Er was dus alleen gras of zand en om de 300 km een roadhouse met Benzine van 2.02 dollar per liter. (Normaal gesproken namelijk rond de 1.65) Erg duur. In nl te vergelijken met 2 euro. Voordat we de nullarbor opgingen twee meisjes, 1 uit The states en 1 uit Duitsland ontmoet die met ons mee reisde. (In eigen auto). Eindelijk waren we er 'WA' oftewel Western Australia. Van esperance naar albany en van albany naar Denmark. Leuke plaatsjes met het witste en zachtste zand wat ik ooit gevoeld heb. Wist gewoon niet wat ik er mee aan moest. In Denmark een lokale markt met dansende hippies bezocht, hele relaxte sfeer en eindelijk weer is een fatsoenlijk dorpje.
Tijdens het boodschappen doen waren Sam en ik (als Nederlanders zijnde) de prijzen van de melk en yoghurt aan het vergelijken. Begint er opeens een medewerker in het Nederlands tegen ons terug te praten. Dennis, geboren in Australië, opgegroeid in NL, terug gekeerd naar Australië in 2006, bood ons aan op zijn land te verblijven. Hij huurde een stuk land met een huisje van een boer. We mochten er alle vier blijven dus ideaal. Dennis had nog een logee . Sylvie. Sylvie komt van het eiland Reunion ergens bij Madagascar en spreekt Frans. Dennis z'n huis was niet bepaald groot maar hij had natuurlijk wel een groot wit scherm aan de muur met een beamer. Savonds romantisch de film love and other drugs gekeken. Is weer eens wat anders dan elke avond kaarten. Dennis, die alleen woont, vond het erg gezellig als we nog een nacht bleven. Zodoende deden we dat en heb ik lekker weer een wasje kunnen draaien. Warm douchen was ook wel weer eens leuk. Perfecte paasdagen. Helemaal niks doen en savonds tortilla's eten en films kijken. Lekker om even off road te zijn.

Gister afscheid genomen en doorgereden. We dachten een goede slaapplek gevonden te hebben. Ik kan je vertellen, dat was het niet. Sommige mensen houden van geïsoleerde plekken en het kan leuk zijn, dat was dit niet als je het mij vraagt. Het lag vijf km in een bos waar een huisje stond. In het huisje hingen allemaal veren en kettingen met schelpen maar er was niemand. Toen de zon eenmaal onder was, was het echt aardedonker. Normaal schijnt de maan er nog wel doorheen maar daar stonden nu bomen voor. Mijn gezicht sprak boekdelen dus gelukkig werd het initiatief op tafel gegooid om na het eten een andere plek op te zoeken. Gelukkig vonden we die dus hoefde ik niet met een mes onder m'n kussen te slapen.

Inmiddels aangekomen in Perth. Anzac day vandaag oftewel veteranen dag. Ook het einde van mijn tweede roadtrip want vannacht vlieg ik terug naar Sydney.
Ik ga weer verder kijken naar de optocht.

Ciao und tschuss X