RT 2.0

Ook afscheid nemen hoort erbij. Na twee weken In Sydney met dezelfde mensen te zijn opgetrokken was daar het moment om afscheid te nemen. Dan denk je twee weken wat is dat nou maar ga maar is twee weken elke dag met dezelfde mensen op het strand liggen en je leert ze heel goed kennen.
Het lijkt ook wel een soap, de een laat drie gebroken mannenharten achter. ( 1 daarvan zit in Bondi Rescue= tvshow over onder anderen Aziaten die toch elke keer weer denken dat ze kunnen zwemmen, nou nee hoor geen zorgen dat kunnen ze niet. Dan komt Bondi Rescue te hulp) en wil nog niet dood gevonden worden in haar hometown in Zweden, de ander is blij dat die naar huis mag omdat die niet veel meer dan 15 euro op z'n bankrekening heeft staan.
(Uitgaan om vervolgens de hele avond water te drinken blijft ook niet eeuwig leuk.)
De rest was oké met het feit dat we door moesten, waaronder ikzelf. Ik had namelijk een erg leuk nieuw vooruitzicht 'roadtrip numero dos'. Ik had er zin in, sterker nog ik heb twee keer een vliegticket naar Byron gekocht. Hij stond op zondag, maar ik was er klaar mee dus ik heb een nieuw ticket geboekt voor woensdag. Omdat het kan! Wij backpackers van tegenwoordig zijn iets anders ingesteld dan de originele bedoeling ervan volgens mij.
Zoals een wijs man laatst tegen mij zei : jullie zijn geen backpackers maar flexpackers. Iphones, ipads, macbooks etc. En ja daar kan ik niet tegenin gaan. Het zij zo.
Toen was het tijd om het idyllische hostel te verlaten. Idyllisch als in mensen. Om maar even een voorbeeld te noemen, er woont een man die lekker de hele dag uit z'n dak is.
Wat de beste man neemt? Nou gewoon heroïne en crystal meth. True story. Het is maar waar je je geld aan uit wil geven. Ik haal liever cappuccino.

Spulletjes ingepakt en naar het vliegveld. Alleen vliegen is leuk. Even niet geforceerd sociaal doen maar lekker in m'n eigen wereld verblijven. Vlucht van 1,5 uur Sydney naar Ballina. Na een uur vliegen klonk het volgende: ladies and gentleman, unfortunatly we are not able to land in ballina because of the weather circumstances. We will continue our flight to Goldcoast. Wat zeggieee!? Nooooo. Dat is niet mogelijk want mijn bus staat klaar in ballina! Maar er werd niet naar me geluisterd en zo vlogen we door naar de Goldcoast. Gelukkig werd alles goed voor me geregeld en werd ik alsnog met het busje afgeleverd in Byron Bay. Even checken of ik m'n portemonnee dit keer niet ben vergeten... Check helemaal in orde. Zonnebril.. Zonnebril?? Geen check. Voor de tweede keer in drie kwart jaar tijd verlies ik een zonnebril ter waarde van heel veel euros. Ik heb besloten dat ik het niet meer waard ben en ben nu in het bezit van een 12 euro bril, ik vind m helemaal leuk .

Sam ( ook uit Pijnacker city die ik via Shir ken) woonde en werkte al 6 maanden in Byron. Hij woonde in een huisje in het tropisch regenwoud met drie andere en een babyeendje als huisdier.
Erg Nice.
Sam heeft een campervan gekocht en gepimped en zocht een reisbuddy/benzinedeler om mee gegaan naar Perth waar hij over drie weken gaat werken. Ik ben de moeilijkste niet en in Perth kan ik dan ook mijn carrière als farmer na gaan streven.
Na vijf dagen Byron zijn we weer naar het zuiden gaan rijden. Om nog meer benzine te besparen namen we Glenn mee. Glenn moet ook een stukje naar het zuiden en past mooi achterin de van. Op de grond wel te verstaan. Glenn leidt een bijzonder bestaan. Naar mijn weten heeft hij geen huis en lift hij zichzelf overal en nergens heen. Hij werkt hier en daar wat en anders heeft die altijd nog een muntencollectie dat geld waard is.

Sam weigert betaald te overnachten en ik sluit me daar bij aan. Wat levert dit je op?
Je bent minder geld kwijt en je eindigt met je camper aan de rand van het strand. Zie bijgevoegde foto's want dit is echt ongelofelijk gaaf. De eerste stop was in crescent head. De volgende ochtend was er op een paar surfers na nog steeds niemand te bekennen. Dat het bestaat.
Tweede stop Seal Rocks. Ook weer een fenomenaal uitzicht. Hier hebben we Sam nummer 2 ontmoet samen met zijn opa Ron. Sam en opa Ron komen uit Oregon USA. Opa houdt van Australië en is hier elke jaar drie maanden. Little Sam (16) is tien dagen mee om met opa te roadtrippen. Zijn eerste vakantie buiten USA en hij vindt het helemaal geweldig. Opa Ron bood Big Sam aan om zijn snorkelset en harpoen te lenen om vis te vangen. Super gaaf. Gelukkig hadden opa Rob en little Sam zelf al wat gevangen want als het aan big Sam lag waren we verhongerd. Nee dat is natuurlijk niet waar want ik heb altijd nog mijn boterhammen met pindakaas.
Wat is nou leuker dan versgevangen vis eten. Catfish en Broom. Echt super lekker.
Savonds, wat hebben we toen ook alweer gedaan? Oja, een paar dolfijntjes gezien, een dingo die over het strand rende, ja dat was het wel zo'n beetje.
De volgende ochtend de tweede poging voor Big Sam en jawel! 4 vers gevangen visjes gebakken in boter en olie als ontbijt. Zelf nog even gaan snorkelen, zie ik daar een hele grote rog (sting ray). Laat ik nou toevallig, als flexpacker zijnde, mijn gopro bij me hebben. Gotcha on camera! Een pelikaan vis gevoerd. Leuk leuk leuk.

Dat maakt mijn dag, dacht ik toen, maar het kan nog beter want van de vis naar de wijn met kaasjes, van de kust naar Hunter Valley.
Hunter Valley =Vinyards=rode wijn and smelly cheese. Eerst even wijn kopen, kaas en chocola proeven om dit vervolgens ergens op te eten. Waar zullen we dat eens doen? Dan kan je natuurlijk op een soort van parkeerplaats met bankjes gaan staan maar geloof me, dat wil je niet in Hunter Valley. We zijn doorgereden naar het terrein van een wijnboer op een heuvel met een, jongens jongens, wat een uitzicht.
Meneer de wijnboer liet ons op zijn terrein parkeren en overnachten. Je hoefde me 10 sec te geven en tafeltje, stoeltje, wijntje en kaasje stonden klaar. Op de heuvel, zon ging net onder, muziekje erbij. Ik zeg Cheers to the good life mate!

Ik ga nog even wat vinos achterover slaan dus voordat ik niet meer kan typen zeg ik hele fijne ochtend, middag of avond en tot de volgende keer.


Liefs van mij.